Znany leszczyński regionalista, miłośnik lokalnej kultury i historyk Zdzisław Smoluchowski w numerze 17 Panoramy Leszczyńskiej z 2017 roku pisał między innymi:
"...Działalność teatralna w tej wiosce (Dłużynie) sięga roku 1908, kiedy to założone przez tzw. „Westfaloków" Towarzystwo Robotników Polskich ubiegało się o zezwolenie na odegranie przedstawienia. Władze pruskie odmówiły zgody i wówczas Towarzystwo zorganizowało występ w domu prywatnym, dla zamkniętego grona widzów. Kiedy jednak aktorzy wyszli w kostiumach na ulicę, zostali spisani przez niemieckiego żandarma i Towarzystwo musiało zapłacić 5 marek kary porządkowej..."
O tych wydarzeniach pisał Czesław Bednarczyk w swoim życiorysie wskazując na siebie jako głównego organizatora spektaklów. Możliwe więc, że aktorzy zapłacili karę 5 marek po tym, jak wyszli z domu Bednarczyków. ]
"...Pierwszym przedstawieniem był obrazek ludowy w 5 aktach J. Chociszewskiego pt. „Koszyk kwiatów". Ponieważ do 1920 r. w Dłużynie nie było sali, Towarzystwo wyjeżdżało ze swymi przedstawieniami do Bukówca Górnego. Głównym organizatorem przedstawień był Czesław Bednarczyk. Wśród tytułów jakie grupa ta zrealizowała znajdują się m.in. sztuka Rydza w 5 aktach „Madej", Kołodzieja „Sąsiedzi" z muzyką A. Wrońskiego, J. Słowac kiego „Mazepa", popularna sztuka Galasiewicza i Mellerowej „Chata za wsią" i G. Zapolskiej „Pan Dulski". Towarzystwo organizowało przedstawienia do roku 1930 przeciętnie dwa razy w roku. Później już tylko sporadycznie. Ogółem wystawiono ok. 30 sztuk.
Od 1919 r. w ruch amatorski włączyły się członkinie Kół ka Włościanek. Z inicjatywy przewodniczącej Bierkowskiej właścicielki z Machcina, Anny Bednarczyk, Marianny Bednarczyk oraz ks. dziekana Dembińskiego powołano do życia żywotne Kółko zajmujące się również działalnością teatralną. W chwili założenia liczyło ono 45 członkiń w latach największego rozwoju (1923-26) liczba ta zwiększyła się do 87
osób. Każdego roku w okresie zimy włościanki wystawiały sztuki teatralne lub wieczornice. Latem organizowały dożynki i zabawy ludowe. Z powodu braku kompletnych zapisów w kronice, pierwsze przedstawienie udało się ustalić dopiero w 1924 r. kiedy to wystawiono montaż ku czci Powstania Listopadowego. Z zachowanych rozliczeń wynika, że dochód z imprez przeznaczono na potrzeby oświatowe i zakup książek do własnej biblioteki. Po wyzwoleniu Kółko Włościanek zostało reaktywowane przez aktywistki: Annę Bednarczyk, Annę Szymkowiak, Mariannę Bednarczyk i Weronikę Stachowiak. Przedstawień teatralnych jednak już nie wznowiono. W 1949 r. Kolo zostało rozwiązane. Od 1927 r. sztuki teatralne wystawia w Dłużynie sile także Ochotnicza Straż Pożarna. Do zwyczajowych imprez organizowanych przez strażaków należały wieczorki taneczne i zabawy poprzedzane występem. Zimą odgrywano przedstawienia dłuższe. Reżyserem tej grupy amatorów był Edward Furmańczyk i Leon Rzyski..."
Aktorki teatru amatorskiego z Dłużyny po przedstawieniu pt. "Poncja córka Piłata" Wielkanoc 1935 r
Źródło: Tekst pochodzi z Panoramy Leszczyńskiej nr 17 z dnia 27 kwietnia 1986 roku.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz