Zdobyłem akt urodzenia Ludwika Hudzika

Link poniżej przedstawia schemat drzewa gen najbliższej rodziny  Ludwika Hudzika.

Wejście na drzewo...

Ok, może te zdjęcia nie są jeszcze idealnie czytelne ale zapewniam, że pracuję nad tym. Wkrótce udostępnię całe drzewo rodziny Hudzików, ze wszystkimi gałązkami.

Najciekawsza wiadomość to taka, że od wczoraj dysponuję aktem urodzenia dziadka Ludwika!  Jest to ksero z oryginalnej Księgi Urodzeń Urzędu Stanu Cywilnego we Włoszakowicach. Piękny dokument w formacie A3 pisany ręcznie piórem z czarnym atramentem. Dla mnie najcenniejszym elementem tego dokumentu jest własnoręczny podpis ojca Ludwika-  Marcina Chudzika. A propos podpisu. Pod tym postem umieszczę zdjęcie tego aktu abyście mogli sami rozstrzygnąć dylemat: jak podpisał się Marcin, jako Chudzik czy jako Hudzik?

Ludwik Chudzik przyszedł na świat w Gołanicach 04 sierpnia 1927 roku o  godz. 4 po południu. Precyzując urodził sie w Gołanicach w tzw. obszarze dworskim. Czasy II Rzeczypospolitej w Gołanicach to okres panowania rodziny  Bojanowskich.

Ksero oryginalnego aktu urodzenia udało mi się pozyskać dzięki uprzejmości pracownika Urzędu Stanu Cywilnego we Włoszakowicach. Człowiek ten okazał się prawdziwym miłośnikiem genealogii.

Na południowo-zachodnim brzegu Jeziora Krzyckiego leżą Gołanice (powiat leszczyński, gmina Święciechowa) - w średniowieczu gniazdo rodziny Gołanieckich herbu Kotwicz, wzmiankowanych tu od początku XV do schyłku XVI w. W późniejszym okresie majątek pozostawał przez pewien czas własnością Leszczyńskich herbu Wieniawa. W XVIII w. przeszedł w ręce Krzyckich herbu Kotwicz, którzy pozostawali tu, zamieszkując w istniejącym starym dworze, do schyłku tego stulecia. Na przełomie XVIII i XIX w., poprzez małżeństwo Ludwiki z Krzyckich z Andrzejem Skórzewskim herbu Drogosław, Gołanice przeszły w posiadanie rodziny Skórzewskich. W ich rękach majątek znajdował się do lat 20. XX w., kiedy właścicielami zostali Bojanowscy herbu Junosza. Nowa budowla dworska o cechach barokowych, zlokalizowana zapewne w miejscu wcześniejszej siedziby, wzniesiona została w końcu XVIII w. przez Krzyckich, bądź już Skórzewskich, nowych dziedziców dóbr. Prezentowała typowe dla tego okresu i rodzaju budowli formy skromnej siedziby ziemiańskiej o ceglanych murach, konstrukcji szkieletowej, parterowej bryle (częściowo podpiwniczonej), zwieńczonej wysokim mansardowym dachem z wystawkami i oknami powiekowymi. Główne wejście zaprojektowano na osi elewacji frontowej, zwróconej na południe, w stronę dziedzińca i drogi do wsi, przy której zlokalizowano folwark. Przeprowadzone tu w XIX w. przebudowy i rozbudowy zmieniły nieco kształt dworu. Przemurowano cegłą większość szachulcowych ścian, zmieniono na łupek pokrycie dachu, które niegdyś z pewnością było gontowe, a do elewacji frontowej dobudowano przylegające prostopadle skrzydło. Nieco później, zapewne już pod koniec XIX w., wystawkę na osi elewacji ogrodowej zwieńczono nowym neorenesansowym szczytem. Mimo tych zmian przetrwał do naszych czasów zasadniczy kształt barokowej, horyzontalnie uformowanej, bryły z charakterystycznym mansardowym dachem z wystawkami oraz podstawowy układ tynkowanych elewacji z regularnym rytmem prostokątnych otworów okiennych ujętych później w obramienia. Zachowało się również w zasadniczych zarysach pierwotne dwutraktowe rozplanowanie wnętrz z sienią na osi. cytat z http://regionwielkopolska.pl/katalog-obiektow/dwor-w-golanicach.html

Dwór w Gołanicach

Dwór barokowy prawdopodobnie z początku XIX w. (lub końca XVIII w.) wybudowany dla Andrzeja i Ludwiki z Krzyckich Skórzewskich. Przebudowany w połowie XIX w., rozbudowany o prostopadłe skrzydło w części wschodniej pod koniec XIX w. Wystawkę na osi elewacji ogrodowej zwieńczono neorenesansowym szczytem. Budynek parterowy, o konstrukcji szkieletowej, z wysokim polskim dachem łamanym, pokrytym łupkiem (dawniej gontem), z wystawkami i oknami powiekowymi. W środkowej części dworu piętrowe pseudoryzality ze szczytami o falistych spływach.