Dzięki olbrzymiej życzliwości ze strony potomków dawnych mieszkańców Piotrowic a zwłaszcza pani Joanny Gościniak - Domagalskiej, mogę Wam dzisiaj zaprezentować zdjęcie, które dla mnie jest hitem ale przede wszystkim pięknym świadectwem minionych lat. Zdjęcie przedstawia sporą gromadkę dzieci w odświętnych strojach na tle drzew w wiosennej oprawie z kwiatów i czegoś w rodzaju kolistych wieńców.
Od 1928 do 1938 r. Polski Komitet Opieki nad Dzieckiem, zwykle wiosną rokrocznie organizował ,,Tydzień Dziecka”, którego nadrzędnym celem było zwrócenie uwagi społeczeństwa na rolę dziecka w przyszłości narodu oraz na potrzebę wzmożonej opieki nad najmłodszymi obywatelami II Rzeczypospolitej. Organizatorzy "Tygodnia Dziecka" zakładali, że święto to powinno wzbudzać wśród Polaków zwiększone zainteresowanie, a także zrozumienie dla kwestii dotyczących sytuacji dzieci oraz młodzieży. Przez organizację ,,Tygodnia Dziecka” zamierzano ukazać jak ważne w odbudowującym się państwie polskim jest otoczenie najmłodszych troskliwą opieką. "Tydzień Dziecka" trwał 7 dni w czasie których uwaga społeczeństwa zwracana była na kwestie związane z wychowaniem i kształceniem oraz z opieką nad bezdomnymi, zaniedbanymi, zmuszanymi do ciężkiej i przedwczesnej pracy dziećmi. Zmierzano nie tylko do ukazania położenia, niejednokrotnie bardzo trudnego dzieci oraz młodzieży, ale także do wyposażenia społeczeństwa w wiedzę, która dotyczyła sposobów oraz metod wychowywania młodego pokolenia, wydobywania i wykorzystywania potencjału w nim drzemiącego. Chciano zapewnić dzieciom i młodzieży jak najkorzystniejsze warunki dla ich rozwoju zarówno fizycznego, intelektualnego jak i moralnego.
 |
| Święto Dziecka w Piotrowicach 1932 rok. Fotografia z albumu potomków rodziny Dobrowolskich |
Pierwszym dniem ,,Tygodnia Dziecka” było Święto Dziecka. Drugi dzień poświęcano wychowaniu dziecka w jego początkowych latach życia. Instrukcje zalecały, aby w dniu trzecim zwracać szczególną uwagę na fizyczne wychowanie dziecka, w czwartym na umysłowe, zaś w piątym na moralne. Szósty dzień był dniem, w którym uwaga skupiała się wokół dzieci pracujących oraz kształcących się zawodowo. Zwieńczeniem ,,Tygodnia Dziecka” był dzień siódmy, który poświęcony był matce jako kobiecie pełniącej rolę wychowawcy oraz pracującej na rzecz dobra ogółu.Święto Dziecka, określane także jako Dzień Dziecka lub Karnawał Dziecięcy dedykowane było dzieciom w wieku od 6 do 14 roku życia. Przygotowany dzień obfitujący w różne atrakcje, miał w znacznym stopniu odbiegać od realiów codzienności. Podczas radosnego i pełnego wrażeń i atrakcji dnia z twarzy każdego dziecka, bez względu na to w jak trudnej sytuacji się ono znajdowało, nie powinien schodzić uśmiech. Święto Dziecka rozpoczynało się o godzinie 8.30, w szkołach oraz w przedszkolach organizowano zbiórkę dzieci, w celu przygotowania się do wzięcia udziału we wspólnym pochodzie. Dzieci otrzymywały kwiaty, białozielone chorągiewki oraz pamiątkowe odznaki, po czym przy wtórującej im orkiestrze maszerowały do wyznaczonego miejsca, gdzie formowany był uroczysty pochód.
Wracam jednak do zdjęcia. To niesamowite ale pomyślałem sobie, że wśród tej roześmianej czeladki może znajdować się i łypać teraz na mnie mój dziadek Ludwik Hudzik i jego rodzeństwo: Eleonora i Dominik. Józefa i Franciszki pewnie tu nie ma bo w 1932 roku mieli po kilkanaście lat a Antoni w maju 1932 roku skończył pół roku.
Serdecznie dziękuję Pani Joannie Gościniak-Domagalskiej za udostępnione materiały.
Materiały na temat "Tygodnia Dziecka" zaczerpnąłem z publikacji Święto „Tygodnia Dziecka” jako jedna z form działalności Polskiego Komitetu Opieki nad Dzieckiem w II Rzeczypospolitej" Autorzy: Urszula Wróblewska i Joanna Gołko
